سرکه یکی از فرآورده های مفید انگور است که تحت اثر مخمری خاص حاصل می شود. سرکه
نه تنها طعم مطبوعی به غذاها می دهد بلکه هضم بسیاری از مواد از جمله گوشت را آسان می کند.

مالیدن سرکه به محل نیش زنبور، پشه و سایر حشرات مفید است و برای التیام زخم ها و تاول بی نتیجه نیست. مخلوط کمی سرکه و عسل کبودی دور چشم را برطرف می کند. در حین مصرف باید مواظب باشید وارد چشم نشود. نسبت یک به سه سرکه و گلاب نیز محلول خوبی برای پوست می سازد. سرکه رقیق شده و کمی نمک در درمان گلودرد و همچنین برای محکم کردن لثه تجویزمی شود.

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد  / کاسب پیر دگر باره جوان خواهد شد!

من و تو غمزده از این همه خرج شب عید / لیکن او صاحب یک سود کلان خواهد شد

موسم دلخوری و گیجی آن اهل حقوق / وقت بشکن زدن پیشه وران خواهد شد

حرف عیدی نزنی پیش خسیس الدوله / که کند سکته و درخاک نهان خواهد شد

اول عید، حقوق من و تو نفله شود / سرمان باز دچار دَوران خواهد شد

باز ذکر « چه کنم ، آی چه کنم » می گیریم / قلبمان نیز دچار ضربان خواهد شد

مخمان سوت زد از قیمت شیرینی جات / کم کمک قیمت آن ، قیمت جان خواهد شد

مرد در « خانه تکانی » شده شاگرد زنش / دم عید است و چنان رفتگران خواهد شد

از هجوم فک و فامیل فلان شهر به « ده » / چون هتل ، خانه ی مشدی رمضان خواهد شد

همان طور که می دانید امسال رنگ سبز زمردی یا سبز فاخر مد است. چه خوب! چون رنگ سبز نشانه زایش است و ما هم داریم به سال نو نزدیک می شویم. این رنگ با حال و هوای بهاری همخوانی دارد. از طرف دیگر، سبز نماد آرامش، سلامت و تولد طبیعت است. ما ایرانیان هم همین تولد دوباره طبیعت را جشن می گیریم. نماد دیگر رنگ سبز، جلب اطمینان و اعتماد است. پس چه بهتر که همراه رنگ سال و فصل شویم و این رنگ را برای خرید لباس عیدمان در نظر بگیریم.

مهم ترین واصلی ترین سنت نوروزی،گستردن خوان نوروزی یا هفت سین است. درگذشته اتاقی راجهت پهن کردن سفره آماده میکردند که اتاق فروردین نامیده می شد. دیوارهای این اتاق را حتما سفید میکردند و بر روی میزی گلدان گل وکوزه آب وظرفی از آتش می گذاشتند.آتش باچوب صندل یا چوب های خوشبوی دیگر تغذیه میشد.مطابق سنت هرکس باید بادست خود چوب برآتش بگذارد ونام درگذشتگان خانواده را بازگوید. اگرچه هم اکنون شیوه چیدن خوان نوروزی یا سفره هفت سین درمیان اقوام وطوایف مختلف ایرانی وشهرها ومناطق مختلف متفاوت است،اما آنجه دراین خوان میان همه ایرانیان مشترک است،همان وجود هفت سین نوروزی است.هفت سین چنانکه میدانیم،ترکیبی است ازهفت چیز مختلف که نام آنها با سین شروع میشود.به اعتقاد برخی ازمحققان،سفره ی نوروزی یاسفره هفت سین درنزد ایرانیان قدیم برای پذیرایی از فروهرهایی که درنوروز به خانه خود بازمی گشتند،گسترده میشد.عدد7درنزد ایرانیان قدیم،عددی مقدس ونشانگر7امشاسپند وفرشته بزرگ ایران قدیم است.

روایات مختلفی درباره سفره نوروزی وجود دارد بعضی معتقدند که این سفره دراصل هفت شین وشامل،شراب،شکر،شهد،شیر،شمع،شمشاد و شایه(میوه)بوده است.بعضی نیز آن را هفت چین یعنی هفت چیزچیده شده ازدرخت می دانند.حتی دربرخی نقاط،سفره هفت میم هم رواج داشته واقلامی مانند،میوه،ماهی،مرغ،ماست،مربا،مسقطی ومیگو یا چیزهای دیگر راشامل میشده است.